De Margarethapolder is een polder die ten oosten van Terneuzen is gelegen, in de Nederlandse provincie Zeeland. Ze behoort tot de Zaamslagpolders. De kreekrestanten die zich aan de noordwestkant van de polder bevinden zijn in 2006 omgezet in natuurgebied. In 2010 werd dit gebied nog uitgebreid en kwamen er wandelpaden. Het gebied trekt veel weide- en watervogels. Op de zeedijk staat een vogeltrekpost. Ernaast is een kanon opgesteld dat verwijst naar de kustbatterij, Sainte-Marguérite genaamd, die Napoleon hier wilde bouwen. De naam van de nabijgelegen buurtschap, Griete, met haventje, herinnert hier nog aan.
De Margarethapolder is bedijkt in 1742. Daarbij werden verschillende kreken ingedamd. Na de inpoldering is de polder nog meerdere malen onder water komen te staan. De Fransen hadden hier in 1807 nog een geschutsbatterij om de controle te hebben over de scheepvaart over “de Honte” (Westerschelde). Napoleon had hier ook een marinehaven gepland, maar dat is er nooit van gekomen. De drinkwaterputten die men daar toen voor heeft aangelegd zijn nog steeds, ook in het huidige natuurgebied, aanwezig.
De laatste inundatie van de polder vond plaats tijdens de stormvloed in januari 1808 en was eigenlijk een gevolg van een menselijke fout doordat een sluisje in een scheidingsdijk open was blijven staan. Rond 1970, bij de grootschalige dijkverzwaring en ruilverkaveling is de inlaagdijk grotendeels afgegraven en werden delen van de Margarethapolder opgehoogd, waarbij sommige kreken werden uitgebaggerd en anderen werden gedempt. In het kader van het Natuurcompensatieprogramma Westerschelde is van de polder 80 hectare aangewezen om ingericht te worden als natuurontwikkelingsgebied. In de loop van 2006 zijn de werkzaamheden, zoals afgraven van de bovenlaag, verwijderen van bomen en uitgraven en vergroten van kreken volledig afgerond en is het beheer van het gebied overgedragen aan Staatsbosbeheer.
Het is de bedoeling dat in delen van het gebied runderen worden ingezet voor extensieve begrazing. Het gebied bestaat uit grote en kleine (brak)waterpartijen, Waterriet en biezen, Bloemrijk rietland en biezen en Grote-zeggemoeras, Glanshaverhooiland, Kamgrasweide evenals bloemrijk weidevogelgrasland, Kamgras en Kattedoorn.
Er loopt een padje aan de zeedijkkant van het gebied nabij het kijkscherm. Verder is het gebied niet vrij toegankelijk, maar dat is in dit geval geen enkel bezwaar omdat het gebied ook vanboven op de zeedijk, waar ook een telpost is ingericht, bijzonder goed is te overzien. De telpost heeft ook bankjes en u zit er heerlijk uit de wind. Er is ook een kijkscherm waar u vlakbij uw auto kunt parkeren of uw fietsen kunt plaatsen. Vanachter dit kijkscherm kunt u de vogels goed observeren en met een kijker of telescoop kunt u zelf details waarnemen.
Afhankelijk van het jaargetijde kunt u hier onder anderen waarnemen: Aalscholver, Bergeend, Blauwborst, Bontbekplevier, Bonte strandloper, Bruine Kiekendief, Buizerd, Canadese Gans, Dodaars, Fuut, Fazant, Geoorde Fuut, Grauwe Gans, Groenpootruiter, Grutto, Kemphaan, Kievit, Kleine Plevier, Kleine Karekiet, Kleine Zilverreiger, Kluut, Kokmeeuw, Kolgans, Kuifeend, Meerkoet, Nijlgans, Rietzanger, Scholekster, Slechtvalk, Slobeend, Strandplevier, Tureluur, Veldleeuwerik, Visdief, Waterhoen, Watersnip, Wilde eend, Wintertaling, Wulp, IJsvogel. Doelsoorten zijn onder andere Baardman, Lepelaar, Patrijs, Porseleinhoen, Roerdomp, Roodborsttapuit, Snor, Sprinkhaanzanger en Waterral.
De locatie van de kijkwand aan de Margarethapolder.
De locatie van de kijkpost ten zuiden van de Margarethapolder.
